Kent Yurttaşlığı Temelinde Göç ve Kent Konseylerini Düşünmek

Özet

Tüm dünyada; iklim krizi, savaşlar, açlık, etnik çatışmalar ve daha birçok sebeple sayıları giderek artan sayıda insan topluluğunun göçmen haline geldiğine şahit olunmaktadır. Diğer yandan, insan uygarlığı artık kentli bir uygarlık halini almıştır. Bunun sonucunda, dünya nüfusunun yarısından fazlası artık kentlerde yaşamaktadır. Dolayısıyla artan göç, temelde bir kentsel soruna dönüşmüştür. Pek çok ülkede sürmekte olan kentleşme süreçlerinin yeni itici güçlerinden birisi de kentler arası ve uluslararası göçtür. Aslında geçmiş yüzyıllara bakıldığında da durumun özde farklı olmadığı söylenebilir. Ancak, son dönemin farkı, çok daha büyük nüfus kitlelerinin çok daha kısa zamanda, yer ve ülke değiştiriyor olmasıdır. Sonuçta, kitlesel göç hareketleri kısa dönemde sorunlarıyla başa çıkılması gereken bir husus iken, orta ve uzun vadede toplumsal ve kültürel çeşitliliğin bir zenginliğe dönüşmesine olanak tanıyacak bir dinamik üretebilme potansiyeline de sahiptir. Bunun ön koşulu ise öncelikle, göçmen nüfusun yeni yaşam alanlarında hoşgörü ve insan haklarına uygun bir şekilde ele alınabilmesine olanak tanıyacak bir “kent yurttaşlığı” tanımı içerisinde ele alınabilmesidir. Bu makalede önce kuramsal olarak bu anlayışın temelleri ele alınacak, ardından da Türkiye için kent yönetimine katılımın yeni aracı olan kent konseylerinin bu anlamdaki yeri ve potansiyeli değerlendirilecektir.

ABSTRACT IN ENGLISH

Reconsidering Migration and City Councils in regards to Urban Citizenship

In the whole world; it has been witnessed that an increasing number of human populations are becoming migrants due to climate crisis, wars, hunger, ethnic conflicts and many other reasons. On the other hand, human civilization has become an urban civilization and more than half of the world's population now lives in cities. Therefore, increasing migration has turned into an urban problem. One of the new driving forces of the ongoing urbanization processes in many countries is inter-city and international migration. In fact, it can be said that the situation is not essentially different when looking at the past centuries. However, the difference of the last period is that much larger population masses are changing places and countries in a much shorter time. As a result, mass migration movements have the potential to produce a dynamic that needs to be dealt with in the short term, but will enable the transformation of social and cultural diversity into a richness in the medium and long term. The prerequisite for this is that the migrant populations can be addressed within a definition of “urban citizenship” that will allow them to be treated in their new living spaces in accordance with tolerance and human rights. This article will focus on, first, the theoretical basis of this understanding, then evaluate potential of the “Citizen’s Assemblies”, as Turkey's new means of participation in this regard.